Persoonlijke instellingen

China

Uit Tuencyclopedie

Share/Save/Bookmark

Wordt de 21e eeuw de eeuw van China, zoals veel trendwatchers rond de millenniumwisseling al voorspelden? Hoe het ook zij, de TU/e heeft al lang belangstelling voor het land van het Midden. In 2005 ondertekenden bestuurders van de North East University in Shenyang en van de TU/e samen met Philips Medical Systems een samenwerkingsovereenkomst. Daarmee werd de oprichting van een opleiding biomedische technologie in China volgens het model van de Eindhovense faculteit BMT een feit. Gasthoogleraren uit Eindhoven verzorgen een deel van het onderwijs. In datzelfde jaar tekende de TU/e samen met Philips Research een samenwerkingsovereenkomst met de Zhejiang Universiteit in Hangzhou, een van de topuniversiteiten waarin de Chinese overheid veel investeert. En in het Academisch Jaar 2004-2005 bracht een groep getalenteerde chemiestudenten van de Fudan en Jiao Tong universiteiten uit Shanghai op initiatief van polymeerhoogleraar prof.dr. P.J. Lemstra een jaar door in Eindhoven. De eerste contacten met China dateren echter al van ver voordat het land zich meer openstelde. Hoogleraren als Ackermans, Van Lint , Heetman en Eykhoff legden vanaf het eind van de jaren zeventig de eerste contacten met de universiteit van Xi ’An Jiao Tong.

Titel: Dragon Parade op het Catharinaplein tijdens de Asia Week in Eindhoven Jaar: 2012 Foto: Bart van Overbeeke


Inhoud

Studium Generale


In de eerste twintig jaar van de Hogeschool wordt de belangstelling voor China vooral gevoed met verhalen. In 1964 houdt de Leidse sinoloog prof.dr. E. Zürcher op uitnodiging van Studium Generale een lezing over de ontwikkeling van China tot Volksrepubliek. Zeven jaar later organiseert SG een Chinacyclus, waarin het onderwijs tijdens de veelbewogen culturele revolutie (1966 - 1969) centraal staat. In die periode “zijn een aantal onderwijsexperimenten op gang gekomen die maken dat China ons niet alleen inhaalt maar zelfs voorbijstreeft”, voorspelt TH Berichten in 1974. Drie jaar later organiseert een werkgroep van de afdeling Technische Bedrijfskunde een eerste reis omdat “zelfs onze hoogontwikkelde samenleving iets van China kan leren.”

Eykhoff


Titel: Prof.dr.ir. Piet Eykhoff Jaar: ca. 1985 Foto: Archief TU/e
Prof.dr.ir. P. Eykhoff (*1929 - †2000), sinds 1964 als hoogleraar meet- en regeltechniek verbonden aan de faculteit Elektrotechniek, bezoekt China voor het eerst in augustus 1977. Eykhoff is actief in de internationale onderzoekswereld en is mede-oprichter van de International Federation of Automatic Control. “In 1977 heb ik aan de president van onze internationale federatie voorgesteld om te trachten de Chinezen weer bij het internationale werk te betrekken. Gedurende de culturele revolutie was er tien jaar lang geen contact meer geweest”, vertelt hij in 1987 aan verslaggever Willem van der Sommen. Eykhoff was onder de indruk van het elan dat hij in China aantrof. De wetenschappelijke contacten leidden in 1982 tot het ondertekenen van een samenwerkingscontract met de Xi ’An Jiao Tong universiteit. Na Leiden en Delft is Eindhoven de derde Nederlandse universiteit die contacten met China onderhoudt. Na het tekenen van het contract komen de eerste promovendi naar de THE. “Het zou mij niets verbazen als ergens in Peking een wereldkaart hangt met daarop de topuniversiteiten en andere instellingen waarmee banden moeten worden aangeknoopt”, laat rector magnificus Ackermans in 1984 in TH Berichten optekenen. Anno 1987 is er aan de TU/e een tiental promovendi uit Xi ’An aan het werk, onder wie Yibin Hou, Yucai Zhu, Guizhing Liu en Siquen Zhu. Het blijkt moeilijk voor het blad Cursor om ze aan de praat te krijgen. Nederland vinden ze een schoon land, Eindhoven is soms te rustig. “De koeien zijn goed, de mensen rijk en de techniek ver gevorderd.” Chinezen zijn in de regel gesloten, maar alle gesprekspartners in het interview uiten vertrouwen in de toekomst van hun land. “Door meer openheid kan China democratischer en welvarender worden.” De contacten stokken gedurende enige jaren na het onderdrukken van de studentenopstand op het plein van de Hemelse Vrede in Beijing in 1989. Eykhoff werd in 1986 benoemd tot erehoogleraar aan de Xi ’An Jiao Tong universiteit. Zijn belangstelling voor China leidde er toe dat hij voorzitter werd van de Vriendschapsvereniging Nederland China. Na zijn emeritaat werkte hij aan een studie met als titel Wine in China, een proefschrift ter verkrijging van de graad van grootmeester- wijnproever van het Nederlands wijngilde. Hoewel Eykhoff het proefschrift niet meer heeft kunnen voltooien, werd hem in 2003 postuum de graad verleend.

Xi ’An Jiao Tong


Ook prof.ir. A. Heetman onderhield in de jaren tachtig banden met de universiteit in de stad van het beroemde duizendkoppige terra cotta leger. In 1984 reisde hij met rector magnificus Ackermans en de decanen prof.dr. H.M. Gijsman (Technische Natuurkunde) en prof.dr. F.N. Hooge (Elektrotechniek) naar China. Yibin Hou , begeleid door Heetman en prof.dr. J.H. van Lint, is dan als eerste promovendus uit de Volksrepubliek al aan zijn promotie-onderzoek in Eindhoven begonnen.

Van Lint


Titel: Prof.dr. Jack van Lint Jaar: ca. 2000 Foto: Archief TU/e

Van Lint bezocht China voor het eerst in 1989, in het kader van een uitwisselingsprogramma. Hij hield op verzoek van de Akademie voor Wetenschappen, gevestigd in Beijing, een paar voordrachten over codering aan de Xi ’An Jiao Tong universiteit. Er werd op dat moment gewerkt aan de vertaling in het Chinees van zijn boek over coderingstheorie. “Wij leverden volgens afspraak hoogleraren om een crash course van zeven weken te verzorgen in hun vakgebied. China was toen nog heel armoedig en primitief. De cursus was een enorm succes.” Van Lint kwam welbeslagen ten ijs; hij had de voorafgaande maanden Chinese les genomen. “Na een paar maanden studie konden mijn vrouw en ik al een heleboel verstaan. Het leren lezen van Chinese karakters duurt veel langer. Het feit dat ik geprobeerd had om wat Chinees te leren werd enorm gewaardeerd.” Bij het honderdjarig bestaan van Xi ’An Jiao Tong in 1996 werd Van Lint, inmiddels rector magnificus, als enige Westerse gastspreker uitgenodigd. De feestelijkheden werden gevierd in een stadion dat gevuld was met vijfendertigduizend gasten. In 2003 kijkt Van Lint terug op deze gebeurtenis: “In totaal stonden er twintig sprekers op het programma, waaronder rectoren van Chinese universiteiten. Er waren drie buitenlandse gasten: een Japanner, een Koreaan en ik. Alle sprekers zaten op een verhoogd podium. De tolk, een jong meisje van in de twintig, op van de zenuwen, schrok toen ik haar meedeelde dat ik mijn verhaal in het Chinees wilde houden. Ze was bang dat niemand daar een woord van zou verstaan. Ik had mijn verhaal uitgetypt en vaak geoefend met Margie Li, een Chinese promovenda uit Eindhoven. Ik ken het verhaal nog uit mijn hoofd. Het hele stadion brulde van het lachen toen ik mijn eerste zin uitsprak ‘Geachte meneer de rector’. Er werd daverend geapplaudisseerd. Ik maakte mijn eerste zinnen af en er kwam weer applaus. Toen ik bleef doorgaan in het Chinees werd het doodstil. Mijn vrouw was op van de zenuwen. De Chinese vrouw die naast haar zat zei dat het heel goed te verstaan was. Aan het eind van mijn speech had ik op advies van Margie Li een bombastische zin ingevoegd. ‘Moge de bloem van onze vriendschap nog mooier bloeien.’ De tent werd afgebroken! Na afloop wilde iedereen Chinees met me spreken.” Van Lint werd in 1998 benoemd tot erehoogleraar aan deze Chinese universiteit.

Dr. E. Karssenberg


De chemicus Edgar Karssenberg promoveerde in juli 2005 bij Lemstra met wie hij een eenjarige onderzoeksstage in Eindhoven voor een twintigtal getalenteerde studenten van de Fudan en Jiao Tong universiteiten uit Shanghai organiseerde. Het project werd gesteund door het Asia Link programma van de Europese Unie. Sinds het voorjaar van 2005 woont en werkt Karssenberg in Shanghai en heeft hij zijn eigen bedrijfje Our Man in China (Omic). Hij is een dag per week in dienst van de vakgroep polymeertechnologie van Lemstra en werkt daarnaast voor verscheidene bedrijven. Het gaat, zo vertelt hij in december 2005, om Nederlandse bedrijven die te klein zijn om in China een vaste medewerker te plaatsen. Zo werkt hij voor een asfaltproducent, voor een bedrijf dat harsen produceert en voor een plastic recycling bedrijf. Hij voert haalbaarheidsonderzoeken en marktverkenningen uit. “Netwerken is heel belangrijk om aan nieuwe opdrachten te komen. Maar ik wil me meer gaan concentreren op plastics.” Het genoemde Asiaproject was een succes. “De eerste lichting Chinese studenten heeft het voor het overgrote deel heel goed gedaan in hun jaar in Nederland. Ze gaan in Shanghai op voor hun masterexamen. Een paar van hen gaan daarna een PhD doen in Eindhoven. De anderen zijn al druk aan het solliciteren en krijgen mooie banen aangeboden, ook omdat werkgevers het heel interessant vinden dat ze in Eindhoven zijn geweest.” Het leven en werken in China bevalt Karssenberg prima. Hij is bezig om ook in Hongkong een eigen bedrijfje op te richten en leert de Chinese taal. “Ik wil niet weg vóór ik de taal onder de knie heb.” Shanghai wordt ook steeds kosmopolitischer. “Dit jaar was er zelfs een intocht van Sinterklaas georganiseerd. En de Duitsers hebben er in oktober hun bierfeesten.”

Titel: Dr. Edgar Karssenberg Jaar: 2002 Foto: Bart van Overbeeke